اگر چه زود : می آید ،

اگر چه دیر :

می آید / سوار سبز پوش من به هر تقدیر می آید

/ دقیقاً رأس آن ساعت که در ذهن خدا ثبت است / نه قدری زودتر از آن ، نه با

تأخیر می آید

مناجات

خــــدایا عاشـــقم عاشق ترم کن ... بزن آتش تنم خـــاکســــترم کن

ز قید دو جـــهان آزاد گــــــردان ... همان تعمیر جان آباد گــــــردان

دلی ده کاندران جای ِ تــــو باشد ... فضای ســـــینه ماوای ِ تو باشد

مــن ِ دیـــــوانه را دیوانه تر کن ... مرا از خوب و بد بیگانه تر کن

چنان پیچیده ام درخویش یارب ... که ازخود گشته ام دل ریش یارب

به این خونین جـگر نظارهء کن ... علاج زخم دل را چـــــــارهء کن

به یک دیدار نادانم بگـــــــــردان ... قبای می فروشــــانم بگــــردان

ز شیخ و خرقه پوشان دور سازم ... به بزم باده نوشــان نور سازم

مــُـــطلا کن ز انــوار محـــــــمد ... مســــیحا کن به دیدار محــــــمد

بحق جمع و جوش ِ عــــارفانت ... به آهنگ و سروش ِ عاشــقانت

شراب مســــتی ام از مثنوی ده ... نوا و نای من از مولـــــــوی ده

به نور شمس آبادم بگــــــردان ... سرا پا شور و فریادم بگـــردان

به معنی خاک پای بیـــــــدلم کن ... لسان الغیب را نقش دلـــــــم کن

به عرفان ســـنایی سیرتم بخش ... ز الطاف بهـــــایی غیرتم بخش

بده از حکمت ســـــــــینا دوایی ... بکن این چشم را بینا شـــــــفایی

مــــــــــرا از بادهء خیام جامی ... ز ســــــــعدی مرد نیکو نام کامی

ز مشک و عود عطارم دو دودی ... برای روح بیــمارم چه ســــودی

ندیم خواجه ی انصــــــــــار باشم ... الهی نامــــــــه اش را یار باشم

ز هســــــــتی بادهء نابی بگیرم ... ز آغـــــــوش تو مهتابی بگیرم

محبت را زبان گفتـــــگو نیست ... سراغ دل گــرفتن جستجو نیست

خراب عشـــــــق را دفتر نباشد ... بجز ســـــودای تو در سر نباشد

بداغ انتظارت ســــــــوختم من ... براهت چشم خود را دوختم من

در زمزمه‌ رود صدایت جاری است

بر سینه‌ جاده جای پایت جاری است

رفتی و هنوز در رگ و ریشه‌ من

آرامش گرم دست‌هایت جاری است

ده سال تمام داغدارت بودم

فانوس شکسته مزارت بودم

آن روز که پشت نخل‌ها جان دادی

ای کاش، ای کاش، در کنارت بودم...

شلمچه ! چه کردی روایت شدی ؟

ضریح بلند زیارت شدی

تمام بشر از تو دم می‌زنند

به عشق تو در خون قدم می‌زنند

چه کردی که خاک تیمّم شدی

و سرچشمه‌ عشق مردم شدی

درخلوت تنهایی ام

حضور مبهمت و تصویر گنگ نگاهت

مرهمی است بر دردهای کهنه دلم...

((نورا))

شهیدان را به عطری ناب شستند

درون چشمه ی مهتاب شستند

چه گویم ؟آب با مهتاب شستند !

و یا مهتاب را با آب شستند .....